Foto door Christopher Michel - Antarctica, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=30473524

Conclusie van uitgebreide studie:

"Verander de status van keizerspinguïns in ‘kwetsbaar’."



De Keizerpinguïn, de iconische vogel van Antarctica, heeft meer bescherming nodig om het snelle smelten van zee-ijs als gevolg van de opwarming van de aarde te overleven, zegt hij.

.

De status van de keizerpinguïn, een van de meest iconische soorten van Antarctica, op de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), moet worden gewijzigd in 'kwetsbaar' van 'bijna bedreigd', aldus een nieuwe studie.



De grotere mate van bescherming die de vogels krijgen, zou hen een betere kans geven om de komende decennia te overleven, zelfs als het Antarctische zee-ijs waarvan ze afhankelijk zijn, snel smelt.



Het onderzoek is op 9 oktober 2019 gepubliceerd in het tijdschrift Biological Conservation. Het is uitgevoerd door een internationaal team van onderzoekers.



Sommige kolonies zullen de komende decennia mogelijk niet overleven

De wetenschappers beoordeelden meer dan 150 studies over de keizerspinguïn, zijn omgeving, gedrag en karakter in relatie tot zijn broedbiologie om tot de conclusie te komen.



"Sommige kolonies van keizerspinguïns zullen de komende decennia mogelijk niet overleven, dus we moeten eraan werken om de soort zoveel mogelijk bescherming te bieden om ze de beste kans te geven", zei Peter Fretwell, co-auteur van de studie, in een verklaring voor de pers.



Volgens de IUCN is een ‘kwetsbare’ soort waarschijnlijk bedreigd, tenzij de omstandigheden die de overleving en voortplanting bedreigen, verbeteren.

Foto: Rood gemarkeerde deel is het leefgebied van de Keizerspinguïn, het groene deel is het broedgebied.

foto door Sbruchet, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3137830





De vogels hebben zee-ijs nodig

Kwetsbaarheid wordt vaak veroorzaakt door afname van de populatie als gevolg van verlies van een deel of algehele vernietiging van het leefgebied.

De keizerspinguïn is een soort die een speciale leefomgeving nodig heeft om zich voort te planten.

 

De vogels hebben zee-ijs nodig tijdens het broeden van hun eieren en terwijl ze hun kuikens grootbrengen, werd in de verklaring opgemerkt.

 

Jaarlijkse rui

Ze hebben ook stabiel zee-ijs nodig nadat de jongen zijn opgegroeid, in de tijd dat ze hun jaarlijkse rui uitvoeren. Dit is een periode waarin ze het water niet in kunnen omdat hun veren niet langer waterafstotend zijn.

"Momenteel hebben we geen idee hoe de Keizerspinguïns zich zullen aanpassen aan het verlies van hun primaire broedgebied - zee-ijs", zei hoofdauteur Philip Trathan.

 

Ei van de keizers-pinguïn

Foto door Didier Descouens - Eigen werk, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=22529806



Speciaal beschermde soort

'Ze zijn niet behendig en het is moeilijk om aan land te klimmen van steile kustrotsen. Voor de voortplanting zijn ze afhankelijk van zee-ijs en in een opwarmende wereld is de kans groot dat dit afneemt. Zonder dat zullen ze weinig of geen broedgebied hebben, 'voegde hij eraan toe.

 

Naast de statuswijziging op de rode lijst van de IUCN, bepleitten de experts ook dat de keizerspinguïn door het Antarctisch Verdrag moet worden vermeld als een speciaal beschermde soort.

 

Het verdrag van 1959 bepaalt dat Antarctica een "wetenschappelijk domein" is, waar dus wetenschappelijk onderzoek mag plaats vinden, maar verbiedt militaire activiteiten op het continent.

De keizerspinguïn (Aptenodytes forsteri) is de grootste (nog levende) pinguïnsoort

 Foto: https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=39491



De keizerspinguïn (Aptenodytes forsteri) is de grootste (nog levende) pinguïnsoort

In Nieuw Zeeland zijn recent fossiele resten gevonden van een soort die zo groot was als een mens, en naar schatting ongeveer 80 kg woog.



Kenmerken: 

De meest op de keizerspinguïn gelijkende pinguïnsoort is de koningspinguïn, tevens de tweede grootste soort.

De koningspinguïn is echter iets kleiner en feller gekleurd.

De gekleurde vlekken langs de zijkant van de kop zijn bij deze soort ook niet verbonden met hun witte voorkant,

in tegenstelling tot de keizerspinguïn. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk.

Koningspinguïns zijn vaak te verwarren met keizerspinguïns. Laatst genoemde hebben echter een kromme snavel, koningspinguïns niet.

Mannetjes en vrouwtjes kunnen van elkaar onderscheiden worden aan de hand van de roep.

De lichaamslengte bedraagt gemiddeld ongeveer 110 cm en het gewicht 22 tot 37 kg.

Keizerspinguïns worden ongeveer 20 jaar oud, hoewel ook leeftijden tot 40 jaar gemeld zijn.



Voedsel:

Keizerspinguïns eten schaaldieren (zoals krill), inktvissen (voornamelijk pijlinktvissen) en vis.

De pinguïns duiken 150 tot 550 meter diep om deze dieren te vangen.

Daarbij kunnen ze tot 27 minuten onder water blijven en 'vliegen' ze als het ware door het water.

Hun hartslag verlaagt daarbij van 70 tot 10 slagen per minuut en ze hebben ook een speciale hemoglobinestructuur die dit mogelijk maakt.

Predators (die dus jagen op de keizerspinguin) zijn zeeluipaard, de orka en haai.

Voortplanting:

In tegenstelling tot andere pinguïns broedt de keizerspinguïn in de volle Antarctische winter.

Hierbij trotseren de dieren temperaturen van vele tientallen graden Celsius onder het vriespunt, soms wel 60 graden onder nul.

In mei of juni (in de herfst op het zuidelijke halfrond) legt het wijfje op het ijs ver van de zee één ei.

De vrouwtjes vertrekken daarna onmiddellijk weer naar zee, waar ze een vetlaag aanleggen vooraleer ze in de lente terugkeren.



De mannetjes blijven in een groep achter in de poolnacht. Het ei houden ze op hun voeten onder een beschermende huidplooi. Omdat ze door het ei worden gehinderd in hun bewegingen zijn vasten ze maandenlang en overleven op hun vetreserves.



Om de snijdend koude wind, met soms snelheden tot 200 kilometer per uur, te overleven gaan al de dieren dicht bij elkaar staan en blijven voortdurend in beweging, zodat niet steeds dezelfde mannetjes aan de buitenkant staan.

Na twee maanden keert het vrouwtje terug en neemt de zorg van het net uitgekomen kuikentje over. De uitgeputte mannetjes, die ongeveer de helft van hun lichaamsgewicht hebben verloren, gaan terug naar zee, die ondertussen veel dichterbij is (het is dan lente en het winterpakijs is al gedeeltelijk gesmolten).

De kuikens worden door de vrouwtjes opgevoed in een soort crèche.

De kuikens zijn grijzig met een zwart-witte kop. Bij de koningspinguïn zijn de kuikens volledig bruin.

Wanneer de jongen ongeveer vier jaar oud zijn, beginnen ze zelf ook aan de lange tochten naar de broedplaats.

Tot die tijd blijven ze het hele jaar in het water, behalve wanneer ze in de rui zijn want dan krijgen ze kale plekken

waardoor ze onderkoeld kunnen raken.                   (lees verder onder de foto)

Foto: Siggy Nowak via Pixabay

Voorkomen:

Volgens een studie uit 2012 zijn er 46 broedkolonies van keizerspinguïns.

Het aantal broedparen werd geschat op circa 238.000, het totaal aantal volwassen dieren in het wild werd daaruit geschat op circa 595.000.

Bedreiging:

Sinds 2012 beschouwt het IUCN de soort als 'gevoelig'; daarvoor was dat 'niet bedreigd'.

De keizerspinguïn wordt bedreigd door de klimaatverandering, waardoor er minder ijs en minder dik ijs is.



Dat kan onder meer een impact hebben op het zee-ijs, waar pinguïns in het broedseizoen verblijven, om uit te rusten tijdens hun lange foerageertochten.

Ook verstoring door de mens, zoals de nabijheid van luchtvaart en wetenschappelijke basissen, vormt een mogelijke bedreiging.

BEKIJK DE VIDEO OVER DE KEIZERSPINGUÏN MET UNIEKE BEELDEN HIER ONDER:

NOTE: Ga in de video meteen naar de 6de minuut voor het beste deel van de video  over de Keizers-pinguïn



Bronnen:

• Down To Earth:

https://www.downtoearth.org.in/news/wildlife-biodiversity/change-status-of-emperor-penguins-to-vulnerable-study-67173

• Wikipedia - https://nl.wikipedia.org/wiki/Keizerspinguin
• Naturemovie.ch