Hartpatiënt met varkenshart binnen 2 maanden overleden aan varkensvirus

Een Amerikaanse hartpatiënt die in januari 2022 een harttransplantatie met een genetisch gemanipuleerd varkenshart onderging, is waarschijnlijk overleden aan een varkensvirus. Hoe ver moeten we eigenlijk gaan om het leven te verlengen? En is het niet heel erg gevaarlijk om daarmee te experimenteren, zeker nu we beseffen dat een pandemie op de loer ligt, net als de afgelopen 2 jaar met corona? En is het eigenlijk wel ethisch om dieren te fokken om donororganen te kweken? Moeten we zo met dieren om willen gaan? Juist in een tijd dat het besef van het belang van dierenwelzijn steeds belangrijker wordt. Waar ligt de grens?!

Een varkenshart getransplanteerd in een man. Wat zijn de gevolgen?

Het is de natte droom van vele wetenschappers om in de toekomst ‘orgaanboerderijen’ te openen en varkens en andere proefdieren te gebruiken om het tekort aan geschikte menselijke orgaandonoren op te lossen. Deze wanpraktijken zijn niet alleen barbaars, ze zijn zelfs gevaarlijk voor de volksgezondheid omdat transplantaties van dier naar mens het risico op nieuwe zoönosen zoals corona verhogen. In dit opiniestuk, stelt Andre Menache, dierenarts en wetenschappelijke adviseur voor Animal Rights de vraag: Een varkenshart getransplanteerd in een man: wat als de risico's ons allemaal betreffen?

Het jaar begint met een wetenschappelijke primeur. Zal het aanleiding geven tot medische toepassingen? Als dat zo is, niet zonder risico... Op 7 januari transplanteerde een team van artsen van de Universiteit van Maryland in de Verenigde Staten een varkenshart in een man. Deze procedure, waarbij een orgaan van de ene diersoort en een ontvanger van een andere soort (in dit geval de mens) betrokken zijn, wordt een "xenograft" genoemd.

Artsen hadden geoordeeld dat de patiënt niet in aanmerking kwam voor een menselijke harttransplantatie omdat hij geen stappen had ondernomen om zijn hoge bloeddruk en andere gezondheidsproblemen onder controle te houden. Aan de andere kant hebben de ethische commissies het acceptabel geacht hem een varkenshart aan te bieden om "meedogende" redenen, maar onder experimentele omstandigheden op meer dan één manier. Het orgaan is afkomstig van een varken dat maar liefst tien genetische modificaties heeft ondergaan om de kans op afstoting door de ontvanger te verkleinen. Ondanks deze voorzorgsmaatregel werd de toediening van een krachtig immunosuppressivum aan de patiënt essentieel geacht. Dit middel tegen afstoting komt in de vorm van een experimenteel antilichaam genaamd KPL-404 ¹.

De afgelopen 10 jaar heeft het chirurgisch team varkensharten getransplanteerd in de buik van bavianen, om de haalbaarheid van deze transplantatie voor menselijke patiënten aan te tonen. Diezelfde onderzoekers stellen echter dat het varkenshart door de baviaan wordt afgestoten zodra de dosis immunosuppressiva wordt verlaagd ².

Transplantatie van hartkleppen van varkens in mensen wordt al tientallen jaren toegepast. Deze worden grondig gesteriliseerd voordat ze worden geïmplanteerd om het risico van overdracht van pathogenen van varkensoorsprong te minimaliseren. Na gemiddeld tien jaar worden deze kleppen echter afgestoten door het menselijk immuunsysteem en moeten ze worden vervangen. Aan de andere kant gaan hartkleppen van menselijke oorsprong (van kadavers) evenals synthetische kleppen normaal gesproken 20 jaar mee.

Het implanteren van varkenshartkleppen en het transplanteren van een heel varkenshart zijn helemaal niet hetzelfde. Ten eerste is het onmogelijk om het levende hart te steriliseren. Daarom hebben onderzoekers varkens genetisch gemodificeerd, zodat hun organen minder snel worden afgestoten door ons immuunsysteem. Het lijkt erop dat succes niet meteen in het verschiet ligt, gezien de noodzaak om de patiënt een krachtig immunosuppressivum toe te dienen. Naast het risico op afstoting bestaat het risico van overdracht van virussen en andere pathogenen van varkensoorsprong naar de patiënt. De onderzoekers slaagden erin om de snelheid van het virus bij deze genetisch gemodificeerde varkens te verminderen, maar zonder het risico volledig uit te sluiten. Volgens andere onderzoekers is er geen manier om het risico van varkensvirussen definitief en betrouwbaar te beoordelen: alleen langdurige follow-up van patiënten die xenotransplantaten hebben gekregen, kunnen het antwoord geven ³.

De meest zorgwekkende virussen bij varkens zijn de retrovirussen, de familie waartoe het aidsvirus bij mensen behoort. Retrovirussen maken deel uit van het genoom, zowel bij mensen als bij varkens. Bij ons is geschat dat tot 8% van ons DNA van retrovirale oorsprong kan zijn ⁴. Zullen deze retrovirale sequenties voor altijd inactief blijven? Kan een xenotransplantaat sommige ervan reactiveren? Tot op heden onbeantwoorde vragen.

Tot slot, was het redelijk om een xenograft uit te voeren te midden van de COVID-pandemie? Het risico van infectie van de patiënt door SARS-CoV-2 kan niet worden genegeerd, gezien zijn comorbiditeiten en zijn immunosuppressieve behandeling. Het coronavirus is gespecialiseerd in recombinatie met andere virussen. In theorie zou het voldoende zijn voor dit coronavirus om te recombineren met een retrovirus van varkensoorsprong om een nieuwe virusstam te creëren. Als deze van de patiënt naar de mensen om hem heen zou 'springen', zou er een doos van Pandora worden geopend.

We maken ons dus allemaal zorgen. De Amerikaanse onderzoekers namen de instemming van het grote publiek als vanzelfsprekend aan. Maar zou een goed geïnformeerd publiek deze experimentele procedure, die zowel voor de patiënt als voor de algemene bevolking riskant is, hebben goedgekeurd?

Andre Menache BSc(Hons) BVSc Dip ECAWBM (European College of Animal Welfare and Behavioural Medicine) (AWSEL) MRCVS

BRON: https://www.animalrights.nl/een-varkenshart-getransplanteerd-een-man-wat-zijn-de-gevolgen